Królewskie Ogrody Botaniczne Kew położone są w południowo-zachodnim Londynie. Jest to rozległy kompleks zajmujący 121 hektarów. Stanowi on nie tylko atrakcję dla zwiedzających, ale przede wszystkim jest placówką naukową i edukacyjną, przeprowadzającą badania botaniczne na skalę międzynarodową. Znajduje się tam biblioteka, pracownie naukowe, herbarium, które jest jednym z największych na świecie oraz galerie i restauracje.

W miejscu, w którym dziś znajdują się Królewskie Ogrody Botaniczne Kew Gardens, pierwszy ogród założył William Turner jako prezent dla siostry Henryka VIII. Klimat tego okresu jest wciąż widoczny w ogrodzie jaśminowym. Później, w roku 1795 trzy i pół hektarowy ogród botaniczny założyła tu księżniczka Augusta. Projekt słynnej pagody o dziewięciu kondygnacjach oraz świątyni Eola wykonał sir William Chambers. Kiedy ojciec księżniczki Augusty, król Jerzy III otrzymał w spadku teren przylegający do ogrodu, w 1759 roku założył Kew Gardens, zajmowały one wówczas ponad 80 hektarów.

Palmiarnia została zaprojektowana przez Decimusa Burtona i Richarda Turnera, w której dziś można oglądać drzewa bananowca, mango i palmy kokosowej. Powstał również ogród ozdobny sprzyjający aktywnemu wypoczynkowi, muzeum poświęcone zastosowaniu roślin (Economic Botany Museum) oraz szklarnia, w której znajdowały się rośliny klimatu umiarkowanego (Temperate House). W 1852 roku została zbudowana także szklarnia dla lilii wodnych (Waterlily House). W późniejszym okresie Joseph Hooker stworzył ogród kamienny (Rock Garden). W Kew Gardens znajduje się również przykład „dzikiego ogrodu” w stylu Arts and Crafts – Chatka Królowej Karoliny (Queen Charlotte`s Cottage), oraz krajobraz japoński „jezioro i wyspa”, gdzie znajduje się japońska brama Chokushi Mon.

Na przełomie lat 80-tych i 90-tych XX wieku otwarta została szklarnia przeznaczona dla roślin alpejskich oraz szklarnia z dziesięcioma strefami klimatycznymi. Dzisiaj zbiory są uporządkowane według położenia geograficznego. Wzdłuż trzy i pół kilometrowej alei rozciągają się: ogród wodny, bagna himalajskie, Wealden Woods, a także wrzosowiska azjatyckie w Tony Schilling Asian Heath Garden. Część zachodnia ogrodów zaprojektowana została w stylu naturalistycznym, co podkreśla krajobrazowe powiązanie z Tamizą. Natomiast część wschodnia, w dużej mierze zagospodarowana przez sir Williama Chambersa odznacza się głównie budowlami w stylu formalnym i stanowi ogród Białego Domu.

Kolekcja Królewskich Ogrodów Botanicznych obejmuje 40 tysięcy gatunków, jest najbogatszym zbiorem żywych roślin na świecie, wpisanym na listę światowego dziedzictwa UNESCO w 2003 roku. W lutym każdego roku można podziwiać wystawę orchidei i innych roślin egzotycznych. Poza bogatą florą, ogród zamieszkują też zwierzęta, przede wszystkim ptaki, takie jak bażanty czy kaczki.

Zdjęcia: Danuta Młoźniak - Gardenarium