Do dzisiaj pamiętam to uczucie,kiedy jako mała dziewczynka wiosną szłam do ogródka i szukałam wychodzących z ziemi roślinek, podekscytowana, jakbym odkrywała jakąś tajemnicę...Cieszyłam się nawet na widok chwastów, w końcu to też roślina. Nie umiałam ich odróżnić od Mamusinych kwiatków, potem oczywiście się nauczyłam. Nauczyłam sie też poszanowania dla natury, zapachu świerków i szumu falującego zboża...
Długo nie zdawałam sobie sprawy jak to kocham. Po 10 latach życia w bloku, znów mogę chodzić i odkrywać te wielkie tajemnice, teraz już w swoim "ogrodzie". Mam nadzieję, że moje dzieci nauczą się ode mnie tego, co ja zawdzięczam swoim Rodzicom.
Ogród to życie.Dosłownie. Cudownie jest to życie dawać.

Tym przydługim wstępem witam się z Wami i zapraszam do "mojego życia"
Nazywam się Ania. Mam już skończone 18 lat Jestem mamą dwóch super chłopców i żoną jednego cudownego mężczyzny.

Kilka lat temu kupiliśmy działkę(właściwie dwie) w środku wsi. Chwasty były tu tak duże, że nie było widać z nad nich człowieka. Kiedyś było to normalne, wiejskie gospodarstwo. zostało podzielone, zaniedbane i sprzedane.
Był tu też zaczątek domu, zbudowanego po zburzeniu starego, bez pozwolenia, bez konsekwencji... Aż chciałoby się jeszcze napisać "bez miłości".

My postanowiliśmy, że tu będzie nasz dom. Wszyscy pukali się w głowę a ja już wiedziałam gdzię będzie stał stół
Ogarnia mnie wzruszenie kiedy sobie to przypomnę...
Teraz siedzę przy tym stole i dzielę się z Wami swoją historią.

To dom od frontu:


i z drugiej strony:


ą to nasze wnętrzą, jak widzicie wszędzie "oranżeria"

Super wstęp ...no to i ja się przywitam
Pokaż jakieś zdjęcia ...bo wiesz u nas pismo obrazkowe to cos co kochamy

O proszę jeszcze nie napisałam a zdjęcia już są)

Hahah oranżeria mnie rozwaliła

Witam już w Twoim wątku
Twoja historia Aniu pięknie opisana. I tak bardzo przypomina moją, że aż się wzruszyłam.
Witam Cię serdecznie, masz teraz swój wątek i dziel się z nami swoim zakątkiem na ziemi.
Jeszcze tylko podpis i aż się gwarno zrobi od licznych gości.
pozdrówka

Jednak to prawda co pisałaś wcześniej o drzewach w domu, myślałam że żartowałaś
Świetna ta oranżeria

no i najważniejsze, ogród!

Witaj Modra Sowo, widać miałaś wyczucie i czymś musiały Ciebie te deski zauroczyć, że postanowiłaś tam zbudować swoją przystań, oranżeria bardzo zielna pozdrawiam

Witam Cię Joasiu, szybka jak błyskawica
Oj tak, też mi się łezki pokręciły...
Nawiązując do "oranżerii" Kiedyś słyszałam że "bardzo ważne jest żeby budynek wtopił się w tło"
Myślę że mój już bardziej nie mógł
Będę kontynuowała fotorelację, na szczęście od tamtej pory sporo się zmieniło.